No stilner bruset i skogen vid
og på vatten vare.
To venger blir tel et lite hem
inni rypesnaret.
No stanser strevet. En båt glir inn.
Frå e nedlagt åre
dryp siste dråpån. En slitar sovner
med Fader-våret.
Alt liv vil leve. Et bån sett truten
mot livsens kjelde,
de’r godt å finne en barm å bikke
se’ mot – og kvelde.
E bløme knepper se’ stilt og blunder.
Så sitrer dogga.
Så kviler dal’n, men et hjarte slår
over sommar-vogga.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar